‘Het was een bewuste keuze om me na de zomer niet aan een club te verbinden’, aldus Kieboom. ‘Het plan was om na de zomer op wereldreis te gaan. Ik had alles aan de kant geschoven, mijn contract bij Katwijk ingeleverd en mijn werk opgezegd. Helaas gooide corona roet in het eten en gingen mijn plannen niet door.’
In het stille coronatijdperk begon het gebrek aan de bal aan de in Ridderkerk geboren goalie te knagen: ‘Het was, zoals voor veel mensen, een tijd van relativeren. Ik besefte dat voetbal een onderdeel van mij is en begon de druk en het teamgevoel te missen. Toen de Tweede Divisie aan het begin van dit seizoen weer opstartte zonder mij had ik daar veel moeite mee. Ik vond het enorm lastig om naar de samenvattingen te kijken’.
Ricardo Kieboom namens Katwijk in actie tijdens het kampioensduel op De Zwaaier (foto: ProShots).
Kieboom belandde via de jeugd van Slikkerveer, Spartaan ’20 en ADO Den Haag onder de lat bij Sparta Rotterdam, waar hij zijn debuut maakte in het betaald voetbal. In 2017 stapte Kieboom over naar Katwijk, waar hij in zijn eerste seizoen direct kampioen werd na de welbekende ‘finale’ in Werkendam.
‘Ik weet die wedstrijd nog heel goed en ik denk veel voetballiefhebbers met mij. Na alles wat wij als team hadden meegemaakt dat seizoen was het de ultieme climax in het hol van de leeuw. Ik wist: als ik de nul houd, worden we kampioen. Dat dat lukte was echt fantastisch’, omschrijft Kieboom de zomerse dag in 2018. ‘Wat mij ook enorm bijstaat is hoe de clubs met elkaar omgingen. Kozakken Boys was in mineur, maar er was veel respect over en weer.’
Voor deze zomer draaide de Rotterdammer al vier seizoenen mee in de Tweede Divisie en kreeg daarbij een positieve indruk van de club. ‘Met Katwijk speelde ik al een aantal uitwedstrijden op De Zwaaier. In deze regio staat Kozakken Boys echt bekend als grote club met veel supporters en een hechte groep. Na de winterstop wil ik direct voor mijn plek onder de lat vechten en ik denk dat ik met mijn kwaliteit en ervaring iets kan toevoegen aan de groep. Ik weet immers hoe het voelt om kampioen te worden op De Zwaaier’, sluit Kieboom af met een knipoog.
