Na een weekje vakantie werd gisteren de competitie weer hervat met een thuiswedstrijd tegen WSC JO13-1. Afgelopen woensdag speelden we al in de 2e ronde van de beker. Thuis tegen TSC JO13-1 werd echter kansloos met 7-2 verloren van de 3e divisionist. Dat verlies was geen schande, maar met zulke ruime cijfers verliezen is natuurlijk nooit lekker. Het vervelendste nieuws deze week kwam echter van Jens. Jens heeft met een potje voetbal zijn teen gebroken en hij ligt er dus een aantal weken uit. Ontzettend jammer voor Jens, maar ook zeker voor ons. We hopen dat het herstel snel verloopt en dat Jens snel weer bij ons aan kan sluiten. 

Dan de wedstrijd van gisteren.. Vooraf werd het gezien als een wedstrijd met een goede kans op drie punten. WSC had net als ons 6 punten weten te verzamelen, met het enige verschil dat zij een wedstrijd minder gespeeld hebben. Met de vertrouwde opstelling, met goede moed en zin werd er dan ook aan de wedstrijd begonnen. We begonnen in tegenstelling tot afgelopen woensdag goed en scherp aan de wedstrijd. Het druk zetten ging naar behoren en dit resulteerde in een licht veldoverwicht voor Kozakken Boys. Er lag ruimte en er waren mogelijkheden om tot grote kansen te komen, maar helaas maken we daarin nog te vaak net de verkeerde keuze. Hierdoor kwamen we niet veel verder dan wat schotjes van afstand die niet al te veel problemen opleverden voor de keeper. 

Na 20 minuten kwam WSC wat beter in de wedstrijd en werden ook zij voor het eerst gevaarlijk. Vooral met voorzetten van de zijkant wat af en toe voor wat hachelijke situaties voor ons doel zorgde. Zo ging het spel tijdens het restant van de eerste helft meer heen en weer, maar werd er door beide teams niet gescoord. Met een 0-0 stand gingen we dus de rust in. 

Helaas kwam WSC beter uit de kleedkamer dan wij dat deden. De druk op de verdediging werd opgevoerd en uiteindelijk viel de 0-1, op dat moment een terechte voorsprong. Niet veel later werd een overtreding binnen de beruchte lijnen terecht bestraft met een strafschop en deze werd onberispelijk binnengeschoten. In plaats van de kop laten hangen werden gelukkig de mouwen opgestroopt. Dit resulteerde al snel in de aansluitingstreffer van Denley. De wedstrijd was dus helemaal opengebroken en we gingen op zoek naar de gelijkmaker. Toch kwamen we opnieuw verder op achterstand. Opnieuw werd er een overtreding begaan in de buurt van het strafschopgebied. Dit keer ging de bal echter niet op de stip, maar werd het een vrije trap op zo'n 17 meter van de goal. Pech voor ons, maar de bal werd perfect genomen en WSC kwam op deze manier op een 1-3 voorsprong. 

Weer liet Kozakken Boys zien dat het met de mentaliteit wel goed zit, want opnieuw kwamen we via Denley terug in de wedstrijd. WSC leek het nu even kwijt te zijn en daar profiteerden we van. In de 52e minuut wisten we de stand weer gelijk te trekken en gingen we op zoek naar de winst. Wij gingen daar nadrukkelijk naar op zoek en WSC probeerde via de counter hetzelfde te doen. We kregen mogelijkheden om op voorsprong te komen. Een terugspeelbal van WSC werd bestraft, maar uit de vrije trap van Sven volgde helaas niks. Ivan was nog dichtbij met een schot op doel, maar deze was voor de keeper niet al te moeilijk te pakken. In de laatste minuut van de wedstrijd kon WSC nog één keer counteren en deze werd ons uiteindelijk fataal. De spits kreeg een vrije doortocht naar Rik en ook Rik kon dit keer een goal niet voorkomen. WSC stapte dus uiteindelijk met een overwinning van het veld. 

Een flinke domper dus. Verliezen is nooit leuk, maar al helemaal niet als dit gebeurt in de laatste minuut van de wedstrijd. Positief in deze wedstrijd vind ik de strijdbaarheid van het team. We hebben een paar mindere wedstrijden achter de rug, maar na de 1-3 wist het team zich toch weer terug te knokken. We moeten echter nog veel meedogenlozer worden in de duels, we zijn wat dat betreft nog vaak te lief. Met veel 1e jaars is dat niet gek, maar in een competitie waarin we vooral tegen 2e jaars spelen is het wel belangrijk om dat snel te ontwikkelen. 

(Foto's gemaakt door Thimo van Wijnbergen, www.fotograaf.vanwijnbergen.nl)