Afgelopen zaterdag stond de wedstrijd tegen Zeelandia Middelburg op het programma. Al een tijd voor het seizoen begon werd dit toch als één van de meest opmerkelijkste tegenstanders gezien, aangezien het voor pupillen niet vaak voorkomt dat er zo'n afstand moet worden afgelegd om een wedstrijd te voetballen. Nu is het voor ons maar één keer zo'n ritje richting Zeeland, voor Zeelandia zelf is het natuurlijk iets gekker aangezien zij om de twee weken onze kant op moeten komen. We hadden zaterdag de beschikking over een nagenoeg fitte selectie, alleen Xander was nog twijfelachtig ivm een teenblessure, gelukkig kon ook Xander zaterdag wat minuten maken. 

De tocht richting Zeeland begon om 7.45 en iets over 9.00 druppelden de spelers in kleine groepjes het sportpark van Zeelandia binnen. Zoals vertrouwd stond Ad ons op te wachten om ons welkom te heten en ons te voorzien van de nodige informatie zoals kleedkamerindeling, veldindeling, etc.. De voorbereiding op de wedstrijd kon dus beginnen en iets over 10.00 werd er afgetrapt op het natuurgrasveld in Middelburg. 

Van de thuiswedstrijd wisten we nog dat de tegenstander de beschikking had over enkele fysiek sterke en lange voetballers. Deze stonden voornamelijk achterin opgesteld en het zou dus een flinke klus worden voor onze spitsen Kyan en Yuri om tot kansen te komen. Op de flanken zou meer ruimte liggen en via Jens en Julian wilden we dit ook uit zien te spelen. Opbouwend kwamen we er in de eerste twintig minuten soms goed uit en we hadden grip op de wedstrijd. Mede door het goede verdedigingsgswerk van Zeelandia kwamen we ondanks de controle niet tot kansen. De gevaarlijkste momenten kwamen voort uit afstandschoten van Sem. Ondanks het gebrek aan kansen werd er wel goed druk gezet en hierdoor werd de tegenstander ook nauwelijks gevaarlijk. Alleen de handige spits van Zeelandia kon ons af en toe in verlegenheid brengen. In de fase voor rust werden we slordiger in de opbouw en hierdoor brachten we onszelf toch in de problemen. Voor rust kreeg Zeelandia dus toch een aantal kansjes, maar gelukkig voor ons werden deze niet benut. Ruststand 0-0. 

Door de slordige eindfase van de eerste helft was er toch wat gemor van de spelers tijdens de rust. Er werd besproken om de opbouw anders aan te pakken en met elkaar werd het vertrouwen uitgesproken dat we deze wedstrijd absoluut niet hoefden te verliezen, integendeel zelfs. 

Na rust weer hetzelfde spelbeeld als voor rust en we hadden de controle gelukkig weer in handen. Een wedstrijd met weinig kansen en de kansen die je krijgt moet je dan zien te benutten. En precies dat laatste deden wij vijf minuten na rust. Dit keer wisten wij door goed druk te zetten een fout af te dwingen bij de tegenstander. Dit resulteerde in een te korte terugspeelbal naar de keeper. Met Yuri in de buurt van zo'n foutieve pass is dat dodelijk, want hij was er als de kippen bij om de pass te onderscheppen, de keeper te passeren en de bal binnen te schieten. Een heerlijk moment voor Kozakken Boys dus. Na de goal werd er voor elke meter gestreden en probeerden we de wedstrijd te beslissen. Er kwam ook meer ruimte voor ons voorin, omdat Zeelandia natuurlijk op zoek moest naar de 1-1. Toch bleef het lastig om tot kansen te komen, de grootste kans was voor Xander, maar hij zag zijn poging voorlangs gaan. De tegenstander stuurde steeds meer manschappen naar voren, maar eigenlijk hield de Werkendamse verdediging eenvoudig stand. Eén keer werd het erg spannend voor het doel van Christiaan, een hoge bal was voor onze keeper net te hoog en hij kon de bal niet klemmen. In de scrimmage die volgde waren wij uiteindelijk de gelukkigste. Het werd in de slotfase meer en meer een veldslag. Tikkies over en weer, het hoort er allemaal bij in zo'n wedstrijd waarin beide teams tot het uiterste gingen. De blessuretijd was inmiddels aangebroken en gelukkig liet de scheids ver in blessuretijd weten dat hij prima in staat was om de tijd zelf bij te houden. Dit deed hij keurig, want niet veel later floot hij voor het laatst.

Een welverdiende overwinning voor Kozakken Boys en dat maakte de terugrit naar Werkendam een stuk leuker. Zo leuk zelfs dat degene waar ik mee terug reed de navigatie negeerde en nog wat meer van Zeeland liet zien, want eerlijk is eerlijk, zo vaak komen we immers niet in Zeeland..