Afgelopen zaterdag konden we na een weekje rust de competitie weer hervatten tegen Papendrecht JO13-1. Een ploeg die één keer had gewonnen en één keer had verloren, dus een spannende wedstrijd lag in het vooruitzicht. Helaas kampen we nog steeds met wat personele problemen. Christian (knie) en Rohan (voet) zijn nog niet fit en konden niet meedoen. Gelukkig kon Kyano ons zaterdag komen versterken en zo konden we toch nog 12 spelers op de lijst zetten. Zij waren uiteraard wel aanwezig voor de support en voor de teamfoto, want voordat de wedstrijd begon konden de spelers eerst hun fotogenieke talenten laten zien. Nadat dit was afgerond en ook de warming-up gedaan was kon de wedstrijd beginnen. 

En deze wedstrijd werd eigenlijk goed samengevat door trainer Stijn; ''Zo veel kansen missen en dan uiteindelijk het deksel op je neus krijgen''. 
Die uitspraak suggereert dat we de wedstrijd hadden moeten winnen, en dat klopt. Al waren de eerste tien minuten erg matig van onze kant. Papendrecht kwam in die periode dan ook al snel op voorsprong. Gelukkig pakten we het daarna beter op en kregen we steeds meer de overhand in de wedstrijd. Zonder écht goed te spelen kwamen we tot kansjes. De 1-1 werd gemaakt door Yuri uit een penalty, deze werd terecht toegekend door de scheidsrechter.  Daarna kregen we nog een aantal zeer grote kansen, maar de keeper van Papendrecht was van een goed niveau en hield zijn ploeg op de been. De 2-1 hing in de lucht en uiteindelijk wisten we deze voor rust toch te maken. Yuri werd weggestuurd door Kyan en dit keer was Yuri de baas in het één tegen één duel met de keeper. Voor rust hadden we eigenlijk uit moeten lopen naar 3, misschien wel 4-1, maar dit deden we niet. 

Na rust een iets ander spelbeeld dan voor rust. Waar we voor rust heel veel ruimte kregen op het middenveld, was het in de tweede helft lastiger voetballen. Papendrecht zette meer druk en daar hadden we wel wat moeite mee. We werden slordiger, maar bleven kansen creëren.  De eerste kans was voor Papendrecht, deze ging gelukkig naast. Daarna kregen wij weer een grote mogelijkheid om 3-1 te maken, maar weer was het de keeper die een doelpunt voorkwam. En dan voel je het langzaam maar zeker aankomen. Het is één van die voetbalwetten die vaak opgaat. Als je ze zelf niet maakt, dan krijg je inderdaad het dekseltje hard op de neus. De rechtsbuiten van Papendrecht werd veelvuldig gezocht en na een lange trap kon hij zijn rush naar de keeper inzetten. In zijn weg naar de keeper werd hij ingehaald en lastig gevallen door onze verdedigers en het gevaar leek geweken, maar door een stukje miscommunicatie achterin wist Papendrecht alsnog de 2-2 binnen te tikken. 

In de slotfase gingen beide teams op zoek naar de overwinning. Maar de vermoeidheid won het uiteindelijk van beide teams. Iedereen was wel leeggestreden en de kracht om er nog één te maken ontbrak bij zowel Kozakken Boys als Papendrecht. Zo werd 2-2 uiteindelijk de eindstand. Een gelijkspel voelt soms als een winst en soms als een verlies. Deze voelde toch wel als een verlies en dat was ook wel (even) te merken in de kleedkamer.